Ik heb eens wat preciezer gadegeslagen wat die oude werkmodus met me doet. Als ik een grote klus moet doen kan ik prima lange dagen maken zonder te voelen hoe het met mij gaat en zonder echt contact met mezelf of met anderen te hebben. Zo ben ik een geschikt ‘werktuig’, dat zelfs moeiteloos monotoon werk vol kan houden. De prijs die ik hiervoor betaal is dat er minder bezieling in mijn werk zit en dat ik zelf minder leef. 
Ik realiseer mij dat een groot deel van onze organisaties bevolkt is met mensen die altijd op deze manier hun werk doen. Dit lijkt handig voor ‘de baas’, maar is dat wel zo? Misschien lopen veel organisaties juist wel vast omdat teveel mensen niet met hart en ziel betrokken zijn bij hun werk en niet echt contact hebben met zichzelf of met collega’s en klanten. En misschien nog wel belangrijker: veel van deze mensen lopen ook zélf vroeg of laat vast omdat hun werk hen niet meer de voldoening geeft die ze nodig hebben om gezond en vitaal te blijven.
Gelukkig heb ik die werkmodus ook weer op tijd door en kan ik de draai maken in mijn trainingen en workshops, gericht op vitaal leiderschap en vitale organisaties. Hierin zijn we juist veel bezig met die belangrijke stap: ‘ruim je oude programma’s op’. Ik heb er weer zin in om dit najaar met hart en ziel aan het werk te gaan!!